Öyle olmadığını bildiği halde, söylerken en azından, öyleymiş gibi bahsederek buna inanıyor. Karşımda yalancıların en mesudu, yalanına en düşkünü var. Yalan söylediği kadar mutlu olabilen bir yüz. Mutluluğa öyle bir anlam katıyor ki yüzünde, yalancılığından çok, o yalana ne kadar ihtiyacı olduğunu düşündürtüyor. Mutlu oluyor olmasına, mutluluk ona yakışıyor. Belki de bunun için oyun oynuyor; fakat biliyorum çok sık hüzünleniyor. Yine de yarattıklarını yaşatmaktan vazgeçmiyor. Aynı anda her şey mi olmak istiyor bu yüz yoksa her şeyden mi vazgeçiyor?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment